صورتی

روانشناسی رنگ صورتی

رنگ صورتی از زمان‌های قدیم در ادبیات توصیف شده‌است. در ادیسه، که در حدود ۸۰۰ پیش از میلاد مسیح نوشته شده‌است.

هومر نوشت: «پس، هنگامی که کودک صبح، سپیده دم صورتی ظاهر شد …»

 شاعران رومی نیز این رنگ را توصیف کردند.

Roseus کلمه لاتین به معنی «گل سرخ»است.

لوکریتوس در شعر حماسی خود دربارهٔ طبیعت چیزها (De rerum natura) از این واژه برای توصیف سپیده دم استفاده کرد.

در قرون وسطی یک رنگ رایج نبود؛ اشراف معمولاً قرمزهای درخشنده تر مثل زرشکی را ترجیح می‌دادند.

با این حال،این  رنگ در مُد زنان و در هنر مذهبی ظاهر شد.

در قرن سیزدهم و چهاردهم میلادی، در آثاری از چیمابوئه و دوچو، کودک مسیح گاهی اوقات با لباس صورتی پوشیده شده بود، رنگی که مربوط به بدن مسیح است.

در دوره رنسانس، عمدتاً برای رنگ پوست صورت و دست‌ها استفاده می‌شد. رنگدانه ای که معمولاً برای این کار استفاده می‌شد.

cinabrese سبک نامیده می‌شد.

این ترکیب ترکیبی از رنگدانه‌های سرخ به نام سینوپیا یا قرمز ونیزی و یک رنگدانه سفید به نام Bianco San Genovese یا همان آهک سفید بود.

ایران شاپ ، فراتر از خرید…